วันเสาร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2552

วัดโพธ์
















ครับผมเป็นอย่างไรกันบ้างครับ เมื่อวานผมพาเพื่อนๆ ไปเที่ยววัดพระแก้วมา วันนี้ก็เลยเดินเลยมาอีกนิดนึงก็ถึงวัดโพธ์แล้วครับ จริงๆแล้วก็สวยงามไม่แพ้กันเลยนะครับ แต่ว่าทางวัดโพธ์จะออกในแนวขลังมากกว่าสวยงาม แต่ก็ดูสวยดีน่าสนใจมากครับ แต่ก็อยากจะขอแนะนำผู้ที่อยากจะไปดูหรือว่าไปถ่ายรูป แนะนำว่าหาอุปกรณ์ในการป้องกันแสงแดดไปด้วยก็จะเป็นการดีมากครับ เพราะว่าแดดร้อนมาก โดยเฉพาะวัดพระแก้วร้อนมากครับและที่สำคัญหาต้นไม้ใหญ่ซักต้นก็ไม่ค่อยจะมี แต่ที่วัดโพธ์ก็พอร่มรื้นบ้างครับแต่ก็ยังมีมุมหลายๆมุมที่ต้องโดนแสงแดดแบบเต็มๆ เพราะฉนั้นป้องกันไว้ก่อนเป็นดีครับ
ที่วัดโพธ์นั้นเท่าที่ผมสังเกตุดูนะครับผมว่าออกจะไปแนวๆ ของทางจีนซะส่วนใหญ่เริ่มตั้งแต่ประตูทางเข้ามาเลยรูปปั้นจีนเยอะมากเลยครับแต่ก็ดูดีและก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนึง แต่พอเลยเข้าไปอีกหน่อยนึงก็จะเห็นความงดงามของพระพุธทรูปปางค์ต่างๆมากมาย

ครับผมวันนี้ก็เอาแค่พอหอมปากหอมคอกันก็พอนะครับเอาไว้เจอกันในครั้งต่อไปครับผมพยายามหาข้อมูลใหม่ๆและรูปภาพมาลงในblog นี้ทุกๆ สองวัน หรืออาจจะทุกวันถ้างานไม่รัดตัวจนเกินไปแต่อย่างงัยก็ช่างอย่างน้อยก็ต้อง 2-3 ครั้งต่อสัปดาห์แน่นอนครับยังงัยก็ถ้ามีโอกาสก็ลองแวะเวียนกันเข้ามาเรื่อยๆนะครับตอนนี้ยังอยู่ในช่วงของรูปภาพแค่นั้น หลังจากนี้ซักพักก็จะมาว่ากันต่อเรื่องของกล้องและอุปกรณ์ต่างๆในการถ่ายรูป และเทคนิคในการถ่ายรูปแบบต่างๆ แหล่งเที่ยวถ่ายรูปสวยๆงามๆที่ทุกๆคนได้แนะนำมาและข้อมูลข่าวสารที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายรูป โดยเฉพาะการ update ข้อมูลกล้องถ่ายรูปรุ่นใหม่ๆ ของแต่ละค่าย เช่นตอนนี้ก็คงไม่มีใครจะไม่รู้จัก CANON 7D หรือฉายาของมันก็คือ IMAGE MONSTER เอาเป็นว่าเราจะมาติดตามข้อมูลข่าวสารตรงนี้กันโดยเร็วครับ ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ได้เข้ามาเยี่ยมชมและก็เป็นกำลังใจให้กันครับ ทุก comment ของท่านคือกำลังใจของเราครับสวัสดีครับ

วันศุกร์ที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2552

วัดพระแก้ว














ครับวันนี้จะพาทุกคนเข้าวัดกันหน่อยนะครับ แต่ไม่ได้ไปหาพระนะครับ แค่ไปดูความสวยงามของสิ่งปลูกสร้างที่เขาบรรจงสร้างไว้ให้พวกเรารุ่นหลังๆ ได้ดูกันก็นับว่าคุ้มแล้วครับ สำหรับผมแล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกเลยครับที่ได้มีโอกาสเข้ามาในตัววัดจริงๆ คือเมื่อก่อนก็ได้แค่ผ่านๆ และก็บอกตัวเองเสมอว่าเดี๋ยวค่อยมาดูเมื่อไหร่ก็ได้ ก็ได้แต่ปล่อยให้เวลาผ่านล่วงเลยไปในแต่ละปีๆ ก็ไม่เคยได้มีโอกาสซักที่ ไปแต่ที่อื่นๆ แต่ที่ที่อยู่ใกล้ตัวเรา เรากลับไม่คิดหรือไม่หาโอกาสเข้าไปสัมผัส เออนี่แหละมนุษย์ ไม่ต้องยกตัวอย่างใครหรอกครับ ผมนี่แหละ ลักษณะงานที่ผมทำมันทำให้ผมได้ไปเที่ยวมาแล้วเกือบจะทั่วโลก[ถ้าอยากรู้ว่าผมทำงานอะไรจะดีปานนั้นเข้าไปดูได้ที่ http://thaiseaman.blogspot.com ]ไปมาแล้วเกือบจะรอบโลก แต่ผมรู้จักและไปเที่ยวสถานที่สำคัญๆ ของไทยน้อยมากครับ เดี๋ยวครั้งต่อไปจะเอาภาพที่ถ่ายๆไว้ตอนอยู่ที่เมืองนอกมาให้ดูด้วย ถือว่าแบ่งๆ กันดูครับ

แต่ละที่แต่ละเมืองก็จะมีความงดงามของสถาปัตยกรรมที่แตกต่างกัน เช่นทางฝั่งยุโรปเขาจะเน้นความแข็งแรงและบึกบึน ฝั่งอเมริกาก็จะเน้นความใหญ่โต และเข้มแข็ง แต่ของบ้านเราก็ส่วนใหญ่ที่เห็นจะออกมาในแนวอ่อนช้อย และงดงามซะส่วนใหญ่ ดูไม่เบื่อและก็ดูขลังดีในความคิดของผม

วันจันทร์ที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2552

พัทยา








ครับตอนนี้ก็ยังคงวนเวียนอยู่แถวๆ นี้แหละครับ ก็แบบว่าไหนก็ไปแล้วก็ต้องเอาให้คุ้มกันหน่อย แต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนมากหรอกครับ ก็แค่ขับรถชมวิวและก็ถ่ายรูปแค่นั้นแหละ พัทยาในวันนี้ต่างจากเมื่อหลายสิบปีอย่างลิบลับ จริงๆ แล้วก็พอจะเข้าใจอยู่นะครับว่าทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แต่ก็ได้แต่คาดหวังว่ามันน่าจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้มากกว่านี้ แต่ก็ยังว่านะแหละครับที่ท่องเที่ยวที่ไหนก็ช่างเถอะครับ ลองได้มีคนเข้าไปเยอะๆ ละก็ เห็นมาหลายที่แล้วครับพังทุกที่โดยเฉพาะถ้าการจัดการและดูแลไม่ดีด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ เอาละครับพูดไปก็ปวดหัวเรื่องของผู้หลักผู้ใหญ่เขา เราอย่าไปยุ่งดีกว่ามาดูรูปเล่นกันดีกว่า

วันอาทิตย์ที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ฝากไว้ให้ดูเล่น
















ตอนที่ถ่ายรูปพวกนี้ก็คิดว่าน่าจะประมาณปีแล้วล่ะ ไปเที่ยวที่สวนนงนุช อยู่มาจนป่านนี้แล้วพึ่งจะได้มีโอกาสไปเที่ยวก็ตอนที่ตัวเองต้องมาทำงานอยู่ที่กทม.นี่แหละ เมื่อก่อนเคยทำงานอยู่แถว ระยองและก็ศรีราชา แต่ไม่มีโอกาสได้ไปครับ เออมันน่าตลกสินดี ก็เหมือนกับพี่ไทยเรานี่แหละครับที่แห่กันไปซื้อสินค้าจากเมืองนอก ทั้งๆที่คนจากทั่วทุกมุมโลกต่างก็แห่กันมาใช้ชีวิตและจับจ่ายใช้สอยที่บ้านเราเพราะเข้ารู้ดีว่าที่นี่ของดีมีคุณภาพและราคาถูก แต่พี่ไทยกลับยอมจ่ายตั๋วเครื่องบินราคาแพง ยอมจ่ายเงินค่าภาษีในการจับจ่ายซื้อของ อะไรก็ไม่เจ็บเท่าสินค้าบางชิ้นบางอันนั้นมันก็ทำในไทยนี่แหละครับ ผมเองก็เคยแต่ผมไปทำงานนะครับไม่ได้ตั้งใจจะไปซื้อรองเท้าคู่เดียวเหมือนใครบางคน ผมซื้อรองเท้ายี่ห้อดังมาคู่นึงครับ ราคาที่ซื้อตอนนั้นก็อยู่ที่ประมาณ 3500 บาท ครับ ซื้อที่ america เนียนมากเลยครับ made in thailand เองครับ แต่ก็อดที่จะชมฝีมือคนไทยไม่ได้ใส่มา3ปีแล้วครับสภาพยังปิ๊งอยู่เลยครับ
บางภาพที่เห็นไม่ค่อยชัดคือว่าถ่ายแบบรีบๆ บนรถนำเที่ยวก็เลยได้มาแค่นั้นแหละ ใครมีอะไรสวยๆ งามๆ ก็ส่งมาให้เพื่อนๆ ได้ดูกันบ้างก็ได้นะ ทางนี้จะเป็นคนเผยแพร่ให้เองขอบคุณครับ